Ήμουν εκεί, μέχρι το τέλος, μέχρι να σβήσει ο ήλιος όπως πάντα σου έλεγα.
Τελικά όμως ήρθε εκείνη η μέρα που όντως ο ήλιος είχε σβήσει και πίσω του άφησε μόνο στάχτες για να μου θυμίζει εσένα.

Ήσουν ο ήλιος μου και τώρα δεν σε έχω πια, ήσουν η αρχή μου, ήσουν το τέλος μου, αλλά εγώ κατάφερα να σε αγαπήσω στο ενδιάμεσο εκείνης της γραμμής.

Ήθελα πάντα να δω πέρα από αυτά που βλέπω καθημερινά, πέρα από τα συνηθισμένα, όταν σε συνάντησα κατάλαβα πως ήσουν ξεχωριστή, είδα μέσα από τα μάτια σου όλα αυτά που νόμιζα πως δεν υπάρχουν.

Ήμουν εκεί, είμαι χαρούμενος που ήμουν εκεί, κοντά σου. Νιώθω τυχερός που σε γνώρισα, κατάφερα να ζεστάνω την ψυχή σου και αυτό θα το θυμάμαι για πάντα.

Σ’αγάπησα, αλήθεια σ’αγάπησα με όλη μου την ψυχή. Όταν ήθελες δύναμη σου έδινα τη δική μου κι όταν ήθελες αγάπη σε αγκάλιαζα λίγο παραπάνω.

Λίγο πριν φύγεις ένιωσα την ψυχή μου να αδειάζει και πλέον τίποτα δεν μπορεί να τη γεμίσει.