Μια κρύα νύχτα του χειμώνα θα είμαστε εγώ κι εσύ μαζί περπατώντας σε ένα άγνωστο δρόμο. Θα σε κρατάω αγκαλιά και θα σου μιλώ για το μέλλον μας χαμογελώντας που θα ξέρω πως θα είμαι μαζί σου επειδή αυτό θέλω, μια ζωή μαζί σου, στο πλάι σου να σε προσέχω.

Καθώς περπατάμε θα αρχίσει να βρέχει και εμείς θα τρέχουμε να βρούμε κάπου να μην βραχούμε. Όταν βρούμε μια στέγη για να μπούμε από κάτω θα σου πω «Μικρή θέλεις να μου κάνεις την τιμή να χορέψεις μαζί μου στην βροχή;» εσύ θα με δεις περίεργα και θα μου πεις «Όχι θα γίνουμε μούσκεμα, μην είσαι τρελός».

Θα σε πάρω απ’ το χέρι, θα σε τραβήξω έξω στη βροχή και θα αρχίσω να σου κουνάω τα χέρια σαν τρελός. Θα είναι μεσάνυχτα και το γέλιο μας θα ακούγεται τόσο έντονα που θα μας κοιτάνε όλοι από τα παράθυρα παράξενα, αλλά εμείς θα συνεχίζουμε να χορεύουμε στη βροχή χωρίς να μας νοιάζει τίποτα, θα ζούμε για τη στιγμή.