Μεγαλώνουμε σιγά σιγά, ξεκινάμε να καταλαβαίνουμε πως τα χρόνια δεν κάνουν εξαιρέσεις. Αρχίζουμε να παρατηρούμε τους φίλους μας να λιγοστεύουν χρόνο με τον χρόνο, να χάνονται οι επαφές μας. Πλέον οι κολλητοί που πίναμε καφέ και λέγαμε τα μυστικά μας έγιναν απλοί γνωστοί με αναμνήσεις.

Περνούν τα χρόνια και οι ευθύνες αρχίζουν να κατακλύζουν το μυαλό μας. Ανοιχτές υποθέσεις από το παρελθόν εμφανίζονται ξανά στο παρόν μας για να μας θυμίσουν πως η ζωή είναι ένας κύκλος που ότι κάνεις θα ξανάρθει να σε βρει κάποια στιγμή. Τίποτα δεν μένει ατιμώρητο, τίποτα δεν ξεχνιέται.

Όσο και να μεγαλώνουμε όμως, πάντα θα έχουμε όνειρα τα οποία παλεύουμε για να κάνουμε πραγματικότητα. Δίνοντας προτεραιότητα στα όνειρα, μας βοηθά να αναπτυχθούμε ως άνθρωποι. Σίγουρα πάντα θα υπάρχει κάποια παρεμβολή στα σχέδια μας αλλά αυτό δεν μας αλλάζει το μυαλό.

Περνά ο χρόνος και όλα μοιάζουν να τρέχουν. Βλέπουμε τους δικούς μας ανθρώπους να γίνονται καλύτεροι στην δουλειά τους, να κάνουν οικογένειες, να εξελίσσονται. Μερικές φορές ευχόμαστε να γίνουμε ξανά παιδιά γιατί μεγαλώνοντας πλέον πρέπει να αποδεχτούμε τους όρους που σου βάζει η κοινωνία για να ζήσουμε, πλέον η οικογένεια που φτιάξαμε εξαρτάται από το δικό μας εισόδημα.

Έρχεται η στιγμή που κοιτάζεις πίσω και εύχεσαι να ήσουν ξανά παιδί χωρίς ευθύνες, χωρίς πίεση.